SAM001 - Αλυκή Ψιλής Άμμου
Περιγραφή Λεπτομερή στοιχεία Φωτογραφίες Βιβλιογραφία Το απογραφικό δελτίο σε pdf
Περιγραφή | |
Η αλυκή Ψιλής Άμμου βρίσκεται δυτικά του ομώνυμου οικισμού, περίπου 3,6 χιλιόμετρα νότια από το Παλαιόκαστρο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Σάμου. Περιλαμβάνεται στην εθνική απογραφή με κωδικό GR412340000 και όνομα «Λιμνοθάλασσα Αλυκής Ψιλής Άμμου» (Ζαλίδης & Μαντζαβέλας 1994) και στην απογραφή του WWF Ελλάς για τους υγρότοπους του Αιγαίου (Κατσαδωράκης & Παραγκαμιάν 2007). Πρόκειται για σύστημα υγρότοπων που περιλαμβάνει την εγκαταλειμμένη αλυκή που πλημυρίζει και κρατά νερό σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και ένα εποχιακό αλμυρό λιμνίο προς τη θάλασσα. Η παρουσία νερού είναι εποχική, αν και ένα μικρό τμήμα του υγρότοπου κρατά νερό σχεδόν όλο τον χρόνο με εξαίρεση το τέλος του καλοκαιριού. Η αλυκή έπαψε να λειτουργεί στα μέσα της δεκαετίας του 60. Σήμερα εκτός από την αισθητική της αξία έχει και μεγάλη οικολογική σημασία μιας και φιλοξενεί μεγάλο αριθμό πουλιών που επισκέπτονται ή και αναπαράγονται κάθε χρόνο στον υγρότοπο. Οι δραστηριότητες στα όρια του υγρότοπου σχετίζονται με τον τουρισμό αλλά και με την γεωργία και την οικιστική ανάπτυξη που τον πολιορκούν και εν μέρει έχουν επεκταθεί σε βάρος του. Στον υγρότοπο υπάρχει επίσης έντονο παράνομο κυνήγι, ενώ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τμήμα του χρησιμοποιείται ως παρκινγκ για την εξυπηρέτηση των λουόμενων. Οι δραστηριότητες στην λεκάνη απορροής είναι σχετικά έντονες με κυρίαρχες τις καλλιέργειες και την ασυνεχή δόμηση. Απαντώνται οι οικότοποι 1410 - Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi), 1440 - Αλυκές, 1310 - Μονοετής βλάστηση με Salicornia και άλλα είδη των λασπωδών και αμμωδών ζωνών, 72Α0 - Καλαμώνες και 5340 - Υποβαθμισμένα Μακκί της Ανατολικής Μεσογείου. Η βλάστηση είναι κυρίως υπερυδατική, αποτελούμενη από υγρά λιβάδια με βούρλα (Juncus sp.), και λόχμες από αγριοκάλαμα (Phragmites australis), δευτερευόντως αλοφυτική με αρμυρίθρες, ενώ προς την παραλία υπάρχει αμμόφιλη βλάστηση. Τέλος, υπάρχουν και μικρά τμήματα με θαμνώδη βλάστηση αποτελούμενα από αλμυρίκια, σκίνους και υποβαθμισμένη μακκί. Οι κύριες απειλές για τον υγρότοπο προέρχονται από το παράνομο κυνήγι και την αύξηση της τουριστικής κίνησης στην περιοχή, που οδηγεί και σε αύξηση της δόμησης και των απορριμμάτων. Ο υγρότοπος βρίσκεται εντός περιοχής που έχει χαρακτηριστεί ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (GR4120001), Ζώνη Ειδικής Προστασίας (GR4120007) και Καταφύγιο Άγριας Ζωής (Κ533) ενώ το 2012 πραγματοποιήθηκε δημόσια διαβούλευση για το Σχέδιο Π.Δ. για τον χαρακτηρισμό της περιοχής ως περιοχή προστασίας της φύσης, χωρίς ωστόσο να υπάρχει μετέπειτα εξέλιξη. [Επίσκεψη για την απογραφή: Ν. Γεωργιάδης 4/2005]. |